|
|
|
|
|
|
|
|
|
Morgen is het weer vroeg opstaan om optijd naar Gambia te vertrekken. We hopen dat deze grensovergang wat beter verloopt als de vorige overgangen. Verder is er beloofd dat er eten en een vat bier voor ons gereserveerd is voor als we aankomen. Met dat in het vooruitzicht zetten wij zo de wekker om half 6 om tegen 6 uur te vertrekken naar het eindpunt van onze trip. Hier zullen wij de laatste dagen de auto naar de veiling brengen en we hopen dat we in een van de dagen het goede doel kunnen bezoeken. We reizen morgen samen met 3 van de zes teams richting Gambia om daar de laatse dagen door te brengen. De kans dat er nog een aantal biertjes worden genuttigd langs een zwembad rand in Gambia is dus groot :D. En om iedereen in NL nog even lekker te maken; het is hier zonnig en 38 graden. Dat noemen ze winter in Senagal.
Al met al dringt het dan toch niet helemaal door wat er de afgelopen 3 weken allemaal is gebeurd. Eigenlijk hebben we, volgens andere mensen, op het randje van uitvallen gestaan. En alhoewel we het zelf misschien ook niet helemaal verwachte dat we zover kwamen, waren we toch maar 250 km verwijderd van de Finsish.
Toen hij ons in een soort trechter stuurde met alleen maar hoge duinen aan de zijkant, en we daardoor bijna met z'n drieen vast kwamen te zitten, toch maar besloten om via de weg naar het noorden te rijden. Eenmaal aangekomen in zijn geboortedorp konden we kiezen om daar te overnachten of om door de woestijn met echte duinen naar een vulkanische krater te rijden. Aangezien we nog voldoende tijd hadden hebben we voor de laatste optie gekozen. Met hier en daar een flink knipgat en mooie duinen kwamen we tegen 5 uur aan bij de krater. Rustig het tentje op gezet, een kampvuurtje gemaakt en gaan slapen.
Tijdens het ontbijt en de lunch hadden we tijd genoeg om over het vervolg van de trip te overleggen. Omdat we door de bladveer een dag achterstand hadden op gelopen en onze auto's toch niet helemaal woestijn proof bleken hebben we in overleg met de gids besloten om een alternatieve route te nemen. Daarvoor moesten we op de rustdag wel even naar de volgende stad (chinguettie) rijden. Tegen een uurtje of 5 s'middags zijn we vertrokken om in het donker aan te komen op de camping. De Desert Donkey's stonden ook op deze camping wat ons de gelegenheid bood om de reserve onderdelen die we in de woestijn geleend hadden weer terug te geven. Daarna even wat gegeten en het bedje op gezocht.
Met 2 grote grijnzen op onze koppen reden we door het zand. Na een kilometer of 5 kwam het eerste probleempje naar boven. De uitlaat los.
Een ijzerdraadje erom heen en rijden maar weer. Toen de dag vorderde en het als maar warmer werd kwam het bekende probleem van de Jeep weer naar boven. De koeling! Deze blijkt ronduit slecht want hij werd weer te warm. Team 1127 had ook problemen met de koeling dus we stonden om de haverklap stil om de motor te koelen. Tussen 13.00 en 15.00 uur was het 45 graden in de Sahara en werden de motoren te warm om door te rijden. Een Siesta was de oplossing. Met z'n allen in de schaduw gelegen en gewacht tot het afkoelde. Tegen half 4 weer doorgereden om de laatste zware kilometers zand af te leggen. Ookal bestaat de Sahara uit alleen zand, het is constant opletten waar je rijdt! Heuveltje hier, steen daar.. Zo ging het 1 keer goed mis doordat we 1 heuvel over het hoofd zagen. Resultaat, zonder te overdrijven, de auto over een stuk van meer dan 3 meter los van de grond!
Eenmaal op de hardere woestijn grond waren we toch allen opgelucht dat we het zware stuk hadden afgerond. Een High five in de auto en gas erop naar de eindbestemming die nog zo'n 80 kilometer rijden was.
De High five nauwelijks afgerond of er gebeurde iets wat je niet wil midden in de woestijn; De bladveer brak.
Met je handen vol zand in je haren krap je dan eens achter je oor die eveneens vol zand zit. Wat nu?
Omdat het al te begon te schemeren opzoek gegaan naar een noodoplossing om van het "pad" af te komen. 2 houten blokken onder de chassis balken gemonteerd en een aantal honderd meter van het "pad" afgereden. De gids kon ons direct vertellen dat we op die blokken niet de overige 60 kilometer konden rijden. Een mooi dillema dus.
De beste oplossing bleek om de volgende dag naar Atar te rijden en daar een nieuwe bladveer te halen. Dit was 180 kilimeter wat 5 uur rijden in de woestijn betekent. Gelukkig wilde Team 1134 zich opofferen om de volgende ochtend te beginnen aan de reis waarvoor ENORM BEDANKT.
Het was wel makkelijk om de gebroken bladveer mee te nemen zodat we zeker weten dat de nieuwe past.
Daar sta je dan met je Action gereedschap en weinig verlichting een bladveer te demonteren midden in de Sahara. Uiteindelijk om 3 uur s'nachts lag de bladveer los op de grond om de volgende dag met team 1127 richting Atar te vertrekken.
Toen maar flink gas gegeven naar de camping waar de groep stond waar we tegen 11 uur sávonds aankwamen. De volgende dag was de grensovergang naar Mauritanie dus iedereen lag al te pitten. Na een blikje soep zijn wij ook maar gaan slapen.
Na het bezoek aan het internet cafe was de radiateur nog steeds onderweg. Ergens bij de de buurman van de broer van de schoonzus van de monteur. Tussen door op het dak van onze Jeep een soepje warm gemaakt en een rondje door de straat gelopen. Het duurde tot het donker tot de radiateur erweer was. Ze hebben de oude radiateur uit elkaar gehaald, een radiateur van een of andere vrachtwagen doormidden gehaald en dit op elkaar gesoldeerd. Je gelooft het of niet, maar het paste en werkte ook nog.
De marrokaanse monteur heeft het zooitje weer in elkaar gesleuteld, ontlucht door met z'n eigen mond even op de vulopening te blazen en klaar was de Land Rover. Monteur blij, wij blij. Tot dat er over de prijs was gepraat moest worden.
Inzet van de monteur; 600 euro. Een lachtertje natuurlijk. Na een mooi schouwspel van de monteur en een bult gezeur van onze kant afgepingelt tot 200 euro en een paar slechte banden.
Inmiddels was het toen al goed negen uur geweest dus maar een camping opgezocht een klein uurtje buiten de stad. Deze camping bleek van een Franse eigenaar te zijn wat voor een smakelijke verrassing zorgde. KOUD BIER!!!!!!!!!!!!
Daar waren we echt wel aan toe na een vrij lange periode zonder uberhaupt een biertje. De 4 biertjes vielen toch wel zwaar, dus toen maar het bed opgezocht. Helaas bleken dit de laatste biertjes voor een lange periode te zijn.
Nog een klein stukje en dan is het klaar met het asfalt en gaat het echte werk beginnen, dit zal dus de laatste keer internet-cafe zijn, en vanaf dan over op de satelliettelefoon.
Voor de geinteresseerden, wij zijn momenteel hier:
Weblog dag 21
Op deze dag was een rustdag gepland om even bij te komen van de laatse dagen (lees weken). Tijdens het schrijven van deze weblog zitten we op het einde van de rustdag. Vandaag hebben we eerst net zolang in ons tentje gelegen tot dat de zon ons eruit brande. Helaas was dit al om half 10. Eerst met z'n allen ontbeten om daarna met de auto's de duinen en het strand in te gaan om voor een deel een ECHTE dakar piste te rijden. Door de duinen naar het strand gereden om daar een beetje te crossen, in de zee te zwemmen en op een heuze surfplank te staan.
Hierna terug naar de camping om te relaxen bij het zembad en gezellig met z'n allen een paar biertjes te drinken. Hier en daar wat geinternet en gezwommen. Kortom; een rustdag zoals deze bedoeld is.
Weblog dag 20
In het roadbook van de finsihdag stond een opmerking dat we vroeg konden vertrekken om zo in de middag een plons in het zwembad te nemen. En zo gezegt zo gedaan. Vroeg vertrokken om vroeg in dakar aan te komen. Na een aantal redelijke asfalt wegen was het dan toch zo ver. De finsih was gepland op een luxe camping en met een heuze band en buikdanseressen werden we ontvangen. Niet te geloven maar; WE HEBBEN HET GEHAALD.
Een paar mooie foto's geschoten en het zwembad in geplonsd. Wat daar niet aan ontbrak was natuurlijk een koud biertje.
Eindelijk tijd om te relaxen!
Weblog dag 19
Al met al een spannende dag omdat de grensovergang met Senagal op de planning stond. In het roadbook en van verschillende verhalen bleek dit niet de makkelijkste grensovergang te zijn. Met de konvooi s'morgens om 8 uur vertrokken om via een gigangische hobbel web vol met knipgaten tegen 3 uur aan te komen bij de grens overgang. Met een hoop geduld en steekpenningen waren we tegen 6 uur met alle teams de grens over. Eenmaal in Senagal was al snel te merken dat dit een iets rijker land is wat zich ook uitte op de camping waar we aankwamen. KOUD BIER en lekker eten.
Met z'n allen gegeten en een paar biertjes gedronken om de volgende dag richting Dakar te gaan. Dit was de eindbestemming wat ook wel FINISH wordt genoemd!!
Weblog dag 18
De resterende kilometers naar de hoofdstad waren snel afgelegd zodat we nog wat boodschappen en benzine in konden slaan van onze laatste Maurtitaanse slotie's. Vandaag zouden alle teams op dezelfde plek verzamelen zodat we de volgende dag gezamelijk de grens met Senagal over konden. Dit betekende ook dat we de rest van onze groep weer terug zagen. Onder het genot van een biertje de sterke verhalen van de afgelopen dagen uitgewisseld om optijd te gaan slapen voor het vroege vertrek van de volgende dag.
Weblog dag 17
Vandaag zou de terugreis naar de kust van maurentanie beginnen. We zijn door de woestijn terug gereden naar het geboorte dorp van de gids om daar te tanken. Dit bleek een jerrycan te zijn met meer diesel als benzine maar de Jeep reed vrolijk door. De rest van de route bestond uit een vervelende zandweg en een gladde asfalt weg. Tegen de tijd dat het donker werd een camping op gezocht om de volgende dag de resterende 250 km te rijden naar de hoofdstad Noakchott.
Weblog dag 16
Vandaag begon onze alternatieve route. Toch aardig vroeg op gestaan en tegen 9 uur vertrokken. Onze gids stuurde ons over een soort rivier bedding de woestijn in. Omdat het de laatste weken een paar keer flink had geregend en daardoor alle sporen waren gewist, kon onze gids de weg niet terug vinden. Heel handig; een gids die de weg niet weet.
Weblog dag 15
Na 2 dagen in de woestijn ploeteren toch maar besloten om een testdag in te lasten. We zijn op de camping "Bab Sahara" gebleven waar we weer eens een normaal ontbijtje en lunch kregen. S'morgens eerst even uitgeslapen toen de was gedaan en we hebben aan de overkant van de straat de andere bladveer laten vervangen. Zo werd de Jeep stukje bij beetje Extreem proof. Iets wat we eigenlijk al in de voorbereiding hadden moeten doen.
Weblog dag 14
S'morgens de wekker gezet om tegen 9 uur team 1127 te verwelkomen met een nieuwe bladveer. Helemaal top natuurlijk! Direct begonnen om met ons Action gereedschap de nieuwe bladveer erweer onder te zetten. Met een kleine zandstorm tussen door konden we tegen 2 uur het spul inpakken en richting Atar rijden om daar naar een camping te gaan. Daar erachter gekomen dat zelfs een koude douche na 2 dagen woestijn heerlijk is. Even goed gegeten en het bed opgezocht.
Weblog dag 13
S'morgens wakker geworden om eerst af te vragen waar je eigenlijk bent. Owja; midden in de Sahara. Heel apart om daar wakker te worden want je ziet gewoon helemaal niks anders als zand en zon. Team 1134 tegen half 8 vertrakken om te proberen dezelfde dag nog terug te komen met een nieuwe bladveer. Dus zijn wij maar aan het vervelen geslaan. Midden in de Sahara met 45 graden breekt zelfs met een potje kaarten het zweet al uit dus hebben we zo weinig mogelijk gedaan. Uiteindelijk bleek het niet te lukken om sávonds de nieuwe bladveer te krijgen dus maar vroeg gaan slapen. De hele dag niks uitgevreten maar toch aardig aan de latten.
Weblog dag 12
Al met al een spannende dag. Vandaag wordt er echt door de woestijn gereden. S'morgens samen met onze gids vertrokken richting de Sahara. Echter kwamen we de stad niet uit omdat een van onze groepsgenoten nog geen autoverzekering had. Dat moest eerst geregeld worden dus de eerste vertraging was een feit. Na dit oponthoud een stukje over het asfalt gereden waarna we afsloegen op een gravel pad. De gids vertelde ons direct de bandenspanning te verlagen naar 1.5 bar. Zo gezegt zo gedaan.
Na een kleine kilometer wisten we ook waarom. DUINEN. Al die tijd al op gewacht!!
Weblog dag 10
Na een aantal km asfalt in Marokko, een zeer slechte weg in Niemandsland en weer een bult gedoe bij de grensposten waren we in maurentanie. Vanaf daar naar de camping gereden waar alle deelnemers aan de Extreem Route ook waren. Op de camping de autoverzekering, geld en een gids geregeld. Snel wat gegeten en op tijd naar bed. De volgende dag stond de start van de Extreem route om 6 uur gepland.
Weblog dag 10
Omdat we dag 9 toch een achterstand hadden opgelopen en de grensovergang naar Maurentanie eraan zat te komen, moesten we zorgen dat we weer bij de groep kwamen. Dus vroeg opstaan en kilometers vreten. Omdat het toch wel een lange saaie weg was, zijn we halverwege het strand op gereden. Dit bleek op z'n zachts gezegd geen goed plan. Wij mochten als eerst en onze aanpak was het weinige verstand wat we hadden op nul te zetten, en de rechtervoet zo vermogelijk naar beneden. Dit verliep prima en na een 100 meter duinen kwamen we op het "harde" zand strand aan. De 1e Landrover kwam er ook doorheen. De 2e landrover reed het strand op, schoot uit de versnelling en zat goed vast, waarna de 2e landrover terug wou rijden en ook vast kwam te zitten. Gevolg was een middagje graven, en weer een beetje vertraging.
Weblog vervolg dag 9
Weblog dag 9
Tijdens dit schrijven is het halverwege dag 9. Dit wil zeggen: in tijd. In afstand zijn we nog lang niet op de helft maar we staan weer stil met panne. Niet onze Jeep natuurlijk (de super Jeep, kuch), maar 1 van de Land Rovers heeft een radiator probleem. De radiator is dus nu ook weg, 1 van de garage heeft hem meegenomen naar een vriend die hem wel even kan fixen........ Hoe lang duurt zoiets hier? Tot nu toe al een uur, maar zou ons niets verbazen als wij hier morgen nog staan haha....
In de avond kwamen we aan bij de kust, hier hebben we onze tent op gezet en hebben een strand wandeling gemaakt en een paar potten bier gedronken. We hebben besloten de volgende ochtend iets later en relexer te vertrekken..
Na een goede 2 uur rijden kwamen we in de loop van de namiddag aan op de eindbestemming. Eerst even een bakje thee gedronken met de eigenaar van de camping, en daarna maar aan het sleutelen geslagen. Voor onze radiateur van de motor zit nog een zelfde radiateur voor de airco. Deze doet het bij ons niet, dus eraf met dat ding. Kan de koeling toch alleen maar bevorderen. Daarna de raditeur goed schoon gemaakt en vloeistof bijgevuld. Spul weer ingepakt, super tentje op gezet en tijd voor een koud pilsje....
Onze groep heeft inmiddels al een bult problemen gehad. Het is elke dag wel weer raak, maar gelukkig wisseld het malleur tussen de teams. Onze auto wordt stukje bij beetje extreem proof dus als we over (mochten) komen, dan kunnen we de mensen daar in ieder geval een extreem proof auto schenken...
Na een laatste benzine stop besloten om samen met een ander team ergens een flink stuk offroad te pakken. De andere mensen gingen vast naar de eindbestemming. Onze mede Jeep gangers (team 1111) hadden een deal van de uitlaat verloren. Dit gaf een super geluid... Ze moesten alleen met oordoppen in de Jeep zitten. Hun gingen dus eerst naar een lokale garage om wat te lassen. Daar bleek dat de Marrokanen nog lang niet zo onhandig zijn.
De offroad weg ging recht op de eerste duinen af. Een mooie gelegenheid om de auto een beetje te testen naar het technisch malleur van afgelopen dagen. Eenmal in de buurt kwam er een grote stofwolk richting ons rijden. En jawel maarliefst 2 Nederlandse Dakar vrachtauto's. Deze gingen toch niets harder over de piste als ons. Eenmaal bij de eerste duin aangekomen hebben we een aanloopje genomen in de 2 wheel drive stand. Na 4 meter zaten we vast. Daarna het een en ander geklooid met de aandrijving en er weer uitgekomen. Dit viel toch wel even vies tegen.
Daarna zijn we over vulkanisch gesteente verder gereden naar de eindbestemming. Dit gaf toch wel een bult geluid aan de Jeep. Er rammelde en pingelde van alles. Net gedaan of onze neus bloed en lekker een potje bier los getrokken bij het kampvuurtje. Ondanks de rem was dit toch wel een mooie dag.
In het begin van de middag zijn we verder gereden naar halverwege de route van deze dag. Hier weer een camping opgezocht en gegeten bij de campingbaas, daarna nog een biertje bij de tent gedronken en lekker gaan slapen. Dit met een dekbed die we smorgens gekocht hadden want het is hier snachts erg koud (5 graden)..
Het liep echter weer anders dan verwacht want door de gigantisch slechte en kromme wegen kwamen wij pas weer in het donker aan in Fes. Doordat het team met de andere Jeep Cherokee ook problemen kreeg met de remmen hebben we besloten de rustdag van dag 6 in 2 te delen.
Snel even onder de pomp gestaan en ingestapt. Onderweg even een net-binnen-te-houden-tankstation-ontbijtje gehapt en in het zonnetje verder gereden. Na wederom een saaie snelweg door midden Spanje (gelukkig hebben we de bakkies om te ouwehoeren) kwamen we aan in Malaga. Vanaf hier was het nog een goed uurtje naar de eindbestemming. Deze snelweg ligt langs de Middelandse Zee dus het uurtje was snel voorbij. Tegen 6 uur reden we de afrit af naar het hotel; Remdruk weg!!.. Bij het hotel even een biertje gedronken en aan het sleutelen gegaan.. Iets bij de rechter achterrem was kapot. Na dit te hebben gefixt zijn we met onze (overigens zeer gezellige) groep wat gaan eten. Tegen 12 uur naar bed want de volgende morgen moesten we om om 9 uur bij de boot zijn. Na een vechtpartij tussen een agent en een marrokaan en een bult goede eindelijk de grens over. We zijn in Marokko!!!!!
We zijn de grens overgereden langs de westkust (de atlantische oceaan). Hier kwamen we er achter dat het ook in Spanje hard kan regenen en stormen! Met veel regen, harde wind en een krokkelend weggetje van 10 % naar boven was het makkelijk om wakker te blijven. Om de volgende morgen niet in de file te komen besloten we om net voorbij Madrid te rijden. Na een saaie rechte snelweg, 3 keer verkeerd rijden, en legio "goude oude" nederlandse krakers over de bakkies te zingen (lees schreeuwen) reden we tegen half 3 s'nachts Madrid binnen. Aan de late kant, maar wel erg rustig en fijn rijden. Om iets achter madrid te komen moesten we nog een wirwar aan tunnels door. En het grote nadeel aan tunnels is dat de navigatie het dan niet meer doet. We reden aan de ene kant de tunnenl in, navigatie uit, aan de andere kant de tunnel uit, navigatie weer aan. En het welbekende "route wordt herberekend".....
Omdraaien en toen toch maar op de borden gereden waarna we tegen kwart over 3 goed en wel in het hotel zaten. Daar trof ons het heugelijke feit dat er koud bier aanwezig was!.. Niet het beste merk, en uit een automaat... Maar bier is bier, dus met z'n allen nog gezellig potje bier gedronken en maar snel gaan slapen.. Planning voor de volgende dag was om vroeg weg te rijden zodat we aan het eind van de middag aan de tapa's en de koude biertjes en wijntjes te zitten. En dat ook nog eens aan de middelandse zee!
Bij aankomst was er vrijwel direct een afsluitende speach van de organinsatie
en wij hadden de eer om als eerste team te worden genoemd omdat we te laat waren.
Waren we ook direct bij alle deelnemers bekend.
Na de speech hebben we afscheid genomen van vrienden en familie waarna de start een feit was (bedankt voor jullie komt!!).
We reden in een grote groep naar Breda waar nog enkele familie leden stonden uit de omgeving Brabant.
Daar werd onze uiteindelijke groep gevormd door perongelijk tegelijk weg te rijden.
De team nummers van onze mede reizigers zijn: 1111; 1101; 1105; 1127.
De eerste kilometers waren niet heel spannend.
Het waren vrijwel vlakke wegen door belgie en frankrijk.
Enige malen het wiel in de wielkassen daargelaten verliep het prima.
Tot we op een bepaald moment even stopten voor een benzine stop en wij vonden dat er wat olie bij de versnellingsbak in moest.
Achteraf een foute beslissing. Nadat we Frankrijk hadden berijkt en Parijs waren gepaseerd
met een aantal files kregen wij een melding van enige rookontwikkeling aan de auto.
Na een keer gestopt te zijn werd het probleem al iets minder. Dus we haalden onze schouders op en reden op ons gemakje verder.
Tot op het moment we een seintje over het bakkie kregen van onze mede challanger achter ons.
Ze moesten de ruitenwissers gebruiken zonder dat het regende. En het leek wel mistig zonder dat er mist was.
Direct gestopt om te kijken wat er aan de hand was. De olie druppelde tussen de bak en motor op de uitlaat.
Met het oog op brandgevaar toch maar een goedkoop hotel opgezocht waar we omstreeks 23.00 uur aankwamen.
Onze groepsleden gingen met ons mee. Helemaal super, en erg gezellig!!!
Op de weg naar het Hotel ging er bij team 1127 echter iets mis. De auto begon te schokken en geluid te maken.
Bij de laatste draai op de parkeerplaats van het hotel was het gebeurd. De homokeneet aan stukken.
Eerst met z'n allen ingecheckt en uitgeladen. Daarna zijn we met een potje bier en rose beginnen te sleutelen
aan de Discovery (niet aan de Jeep want deze was nog te warm).
Conclusie na een aantal biertjes en rose's....... en sleutelwerk natuurlijk was dat het de volgende dag (zondag),
moeilijk was om aan onderdelen te komen.
Uiteindelijk om half 2 het bed maar opgezocht om de volgende ochten om 7 uur weer te beginnen met sleutelen.
Na wat denkwerk en redeneren dachten we dat de versnellingsbak de te veel aan olie eruit spuugde of er een keering uit lag.
S'morgens een half litertje olie van de bak eraf laten lopen, en tot 12 uur gesleuteld (gekeken) naar de homokeneet van team 1127.
Deze moesten onderdelen zoeken en konden dat pas de volgende dag (maandag) doen. De rest van de teams is toen vertrokken richting Madrid.
Zo ook wij. Met knikkende knieen en gekruisde vingers stapten we in de Jeep.
Een klopje op het dashboard gegeven, de sleutel omgedraaid en OF WE GO...
De reis verliep voor de rest uitstekend! Het blijkt dus toch een klein beetje teveel olie op de bak te hebben gezeten.
Conclusie; wij worden nooit automonteur...
Groeten vanuit grenspost Spanje!! (Mcdonalds)!!
Weblog dag 1 en 2
Bij deze de eerste update van onze trip!
Zaterdag was het dan eindelijk zover. Om elf uur was de start in Amsterdam, en zoals gewoonlijk waren wij de laatste die arriveerden.
Onderweg kwamen we er achter dat onze auto toch wel iets te zwaar beladen was!
Elke drempel of hobbel die we tegen kwamen liep het wiel in de wielkas.
Dus de eerste technische stop was voor de start een feit.
Bij de Euromaster in veldhoven de slijptol gepakt en een stuk uit de spatborden gejenst.
Rest ons alleen na Spanje (waar het wel legaal is) nog een stukje van de bovenkant weg te slijpen om klaar te zijn voor de woestijn.